A fonte da Fama
A Coruña era unha poboación fértil en pozos, especialmente na Cidade Alta, pero carente de augas potables no resto.
Ao finalizar o século XIX xa dispuñamos dun bo número de fontes e lavadoiros. No século XVIII durante os anos do esplendor borbónico, procedeuse á construción de dúas fontes: a da Fama e a de Neptuno. Ambas as dúas foron as únicas construídas entón con carácter ornamental, ao ser concibidas como monumentos públicos.
A fonte da Fama foi proxectada en 1790. De catro canos, comezaría a ser construída dous anos máis tarde a partires do deseño elaborado polo arquitecto municipal Fernando Domínguez y Romay. 
Pero esta fonte tivo o seu primeiro emprazamento moi preto da Marina, na Praza Nova dos Mercados, ou da Verdura, plazuela situada en Riego de Agua, e que ía desaparecer ao reedificarse a beirarrúa dos números impares segundo relata o que fora o cronista da cidade, Xoan Naya Pérez. Foi por iso polo que a fonte tivo que ser trasladada á Plazuela da Fonte de San Andrés, o seu lugar definitivo, e onde substituíu á outra alí existente que, ainda que era moi sinxela, contaba con oito canos sendo naqueles intres a de principal abastecemento de auga na cidade.
A fonte da Fama inspírase na feminina figura mitolóxica, mensaxeira de Xúpiter, que se representa alada coma un aguia sendo a pregoeira das verdades e das mentiras, que espalla ao mundo facendo sonar dous claríns, neste caso un só -posiblemente o da verdade- para difundir a súa mensaxe.
E serían as ás desta figura as que se convertirían nun elemento de confusión, ao provocar que o vulgo chegara erroneamente a confundila cun ser celestial, e nomear por tanto á fonte coma a "do Anxo". En canto ao instrumento musical portado pola nosa Fama na súa man esquerda, foi o causante, ao parecer, de que algúns creran que fora o que lle deu nome á cercana rúa da Trompeta, que leva de Riego de Agua a Santo Agustín, ao ter estado ao principio preto dalí a fonte, segundo explicaba Xoan Naya. No escudo que sostén coa man dereita a Fama da fonte coruñesa apreciamos un sol de tipo azteca, o que podería cecáis enlazar coa idea da Fama representada na antiga Real Fábrica de Tabacos de Sevilla, hoxe Universidade de Sevilla a cal se ergue en actitude de mirar ao sol nacente, proclamando así o poderío dos Borbóns que mandan facer aquel monumental edificio, na súa época, o maior de Europa de tipo fabril.
A escultura da Fama que coroa a nosa fonte, foi labrada polo escultor compostelán Antonio Pernas entre 1793 e 1794.
